POCHODZENIE

„Ja jestem zawsze przygotowany”.

Collinn McKinley zaciągnął się do Korpusu Marines w wieku 18 lat. Podczas służby zdobył szereg odznaczeń za szybkie podejmowanie agresywnych decyzji i dorobił się rangi starszego sierżanta, mimo że jego akta nie były nieskazitelne. Po swojej trzeciej kampanii opuścił szeregi Marines i wstąpił do Secret Service, gdzie zajmował się ochroną osobistą. Zręczność McKinleya okazała się kluczowa w uratowaniu życia Sekretarza Stanu Baldwina podczas ataku bojowników na placówkę dyplomatyczną USA. Baldwin został później prezydentem Stanów Zjednoczonych, poprosił wtedy o przeniesienie McKinleya do Prezydenckiej Sekcji Ochronnej (Presidential Protective Division). McKinley spędził w Waszyngtonie ponad dekadę, chroniąc najróżniejszych polityków. To ekspert w dziedzinie ochrony osobistej, który po reelekcji Baldwina otrzymał świetne referencje, pozwalające mu na przeniesienie do Tęczy.

RAPORT PSYCHOLOGA

Już dawno nauczyłem się czytać między wierszami, a w wypadku specjalisty Collinna „Wardena” McKinleya to tam właśnie kryje się cała prawdziwa historia. Rolę obrońcy przyjął na siebie na skutek zatarć ze swym surowym, zapracowanym ojcem oraz by chronić swych młodszych braci w szkole, ale dopiero podczas swoich trzech kampanii w szeregach Marines ta funkcja zakorzeniła się w nim głębiej.

Opis służby McKinleya w Secret Service to jak mieszanka waszyngtońskiego kącika plotkarskiego i książki sensacyjnej. Podczas ataku na ówczesnego Sekretarza Stanu Baldwina napastnicy użyli granatów błyskowych i dymnych oraz ciężkiego ognia przygniatającego, starając się oddzielić polityka od jego ochroniarzy. McKinley zrozumiał, że wszystkie drogi ucieczki zostały odcięte i osobiście zajął się ewakuacją Baldwina. Ten incydent pokazał, do czego McKinleyowi mogą się przydać jego specjalne okulary, ale również podsumował jego motywy działania... i jego niechęć do postępowania według reguł. Nigdy się dotąd nie pomylił, dlatego obawiam się, że będzie polegać na swoim instynkcie aż do chwili, gdy ten go wreszcie zawiedzie.

Dzięki dostępowi do wewnętrznego kręgu ludzi prezydenta stał się osobą, do której wszyscy zgłaszają się, gdy potrzebują rozwiązać jakąś delikatną sytuację. McKinley jest wystarczająco sprytny, żeby naprowadzać ludzi na właściwy trop i nigdy samemu się nie mieszać w ich sprawy, dlatego też sądzę, że zna wytłumaczenie niejednej tajemnicy. Mnóstwo ludzi winnych jest McKinleyowi polityczne przysługi, a on sam zyskał sobie również reputację kobieciarza. Prezydent Baldwin powiedział mi kiedyś, że flirty McKinleya przyćmiewają swoją skalą niejedną administrację prezydencką. Pierwszej Damie ten żart nie przypadł do gustu.

McKinley potrafi manipulować ludźmi: mówi z wyraźniejszym akcentem z Kentucky, gdy rozmawia z republikańskimi senatorami, a przy kobietach gra dżentelmena z południa. Rozbawiło mnie to, gdy próbował dopasować swoją personę do mojej osobowości... ale ja sam też gram w tę grę.

McKinley uwielbia drużyny, w których służy i dobrze współpracuje z innymi, ale jego koneksje z Gabinetem Owalnym sprawiły, że czuje się całkowicie nietykalny. Narobił sobie wielu wrogów wśród polityków, biznesmenów i lobbystów: to chodząca encyklopedia ich grzechów. A prezydent Baldwin nie będzie już mógł go chronić.

McKinley oznacza nowoczesne podejście, a takie właśnie podejście musimy reprezentować, aby siły wojskowe i policyjne były coraz zręczniejsze i precyzyjniejsze - to człowiek, który rozumie, czym jest koordynacja w dużej skali. Niestety moja opinia oznacza, że jestem winien prezydentowi Baldwinowi 25-letnią szkocką whisky single malt za polecenie mi McKinleya. Baldwin jest nie do zniesienia, gdy ma rację.

-- Dr Harishva Pandey