POCHODZENIE

"Czasami jedyne wyjście prowadzi przez sam środek".

O przeszłości Al Hadida nie wiadomo zbyt wiele. Dorastał w niewielkiej miejscowości tuż przy bazie lotniczej i wedle wszelkich danych wiódł całkowicie normalne życie, aż znikł z jakichkolwiek akt na ponad piętnaście lat. Wreszcie ponownie pojawił się na terenie Jordanii, ale mieszkał tam tylko do chwili zdobycia nowego paszportu. Uczył się zapasów w Istambule, muay thai w Bangkoku, taktycznego prowadzenia pojazdów w Berlinie i strzelectwa precyzyjnego w Damaszku, najpewniej za pieniądze jakiejś organizacji paramilitarnej. Potem znów zniknął.

Kolejny raz pojawił się w aktach jako kadet w Fortecy, którą dowodził Jalal "Kaid" El Fassi. W miarę upływu lat wzmacniał swoją pozycję - z rekruta stał się pomocnikiem, a z pomocnika instruktorem. Nieoficjalnie jest zastępcą El Fassiego i zarządza Fortecą pod jego nieobecność. Gdy obaj przebywają na terenie Fortecy, Al Hadid pełni funkcję zaufanego doradcy.

Krążą plotki o niezwykłym okrucieństwie Al Hadida, ale raporty polowe nie potwierdzają tego aspektu, dlatego też należy te doniesienia zignorować.

RAPORT PSYCHOLOGA

Saif "Oryx" Al Hadid wiódł wyjątkowe życie. W wieku kilkunastu lat oderwano go od rodziny i osadzono w więzieniu gdzieś poza Jordanią – nie chce mówić o tym, gdzie. Przez ponad piętnaście lat walczył o wolność, wiecznie przenoszony pomiędzy kolejnymi karcerami i więzieniami. Wściekłość, którą dusi w sobie z powodu tego nieludzkiego traktowania wybuchła w mojej obecności tylko raz i mam nadzieję, że nigdy więcej już jej nie zobaczę. […]

Moje pierwsze spotkanie z Al Hadidem odbyło się nie w moim biurze, ale w świetnie zaopatrzonym prywatnym sanktuarium Jalala "Kaida" El Fassiego. Kaid opowiadał mi historie o wojowniku wykutym z czystego żelaza, o jego nadzwyczajnej sile i wytrzymałości, ale również o długich tygodniach, podczas których człowiek ten siedział bez ruchu na spalonej słońcem pustyni, czekając aż Kaid otworzy przed nim wrota Fortecy. […] Na zewnątrz nie widać ani śladu jego nadzwyczajnej transformacji, ale jasne jest, że Al Hadid to człowiek, który przeszedł głębokie zmiany.

Rozmawialiśmy o wszechobecnych marokańskich kotach, o jego pieszej podróży z Syrii w góry Atlas i o poezji, do której ma wyjątkową słabość. […] Pomimo swoich blizn Al Hadid nie rozpamiętuje przeszłości. Powiedział mi, że nie znajdzie w niej nic dla siebie. Zastanawiałem się, czy jego stoicyzm nie skrywa jakiejś głębszej tęsknoty, ale podczas naszych sesji nie znalazłem nic, co by na to wskazywało. […]

Fenomenalna samokontrola Al Hadida zawstydza moje własne próby na tym polu. Nawet specjalistka Yumiko "Hibana" Imagawa skomentowała kompletny spokój, którym operator wręcz promieniuje. Różnica między nimi polega na tym, że Al Hadid w wybranych chwilach potrafi zrezygnować z tej kontroli na rzecz wyższych celów. Wyniszczającą dolegliwość udało mu się obrócić w nadludzką siłę. To nadzwyczajna umiejętność, zachęcałem go do podzielenia się nią, gdy tylko uzna, że nadeszła odpowiednia chwila. […]

Pozostali operatorzy starają się przecierać szlaki z Al Hadidem, ale postępy są nikłe. Podejrzewam, że jak u wielu innych osób, które musiały znosić ludzkie okrucieństwo, obdarzenie kogoś zaufaniem nie przychodzi mu łatwo. To przerażające, ale Rainbow może być jedynym miejscem na świecie, gdzie otaczają go ludzie, którzy doskonale rozumieją brzemię jego przeszłości.

-- Dr Harishva "Harry" Pandey, dyrektor Rainbow