GEÇMİŞ

“Benim için endişe etme. Ben burada hiç bulunmadım.”

Hwa’nın ilk yıllarına ait kayıtlar pek açık değil. Doğumundaki ebeveynleri hâlâ bilinmiyor. Bilinen şey ise Kore Cumhuriyeti’ne gitmeye çalışırken abisini ve babasını kaybetmiş olduğu. Okul kayıtlarından ise Hwa ailesi tarafından evlat edinildiği ergenlik dönemi sonralarına kadar ulaşılabiliyor. İlk raporlar erken dönem travma belirtilerinden bahsediyor. İçine kapanık, yavaş okuyan biriymiş; ancak, sonraki dönemdeki notları büyük bir gelişme ve odaklanma gösteriyor.

Hwa elektronik ve elektrik mühendisliğine ilgi duymuş. Yeteneklerini kullanmak ve ülkesiyle duyduğu gururu yansıtmak istediği için Kore Cumhuriyeti Donanması’na katılmayı tercih etmiş. Sonrasında, radar sistemleri ve gizlilik teknolojisindeki hünerleriyle KCD UDT/SEAL’lerde bir mevki elde etti. Saygın 707. Özel Görevler Taburu tarafından gayrinizami görevler için özel olarak seçilmiş, görevi sırasında hızlı ve ölümcül olduğunu kanıtlamıştır. Hwa, birlikte Rainbow bünyesine katılmadan önce Uzman Grace “Dokkaebi” Nam ile birlikte çalışmıştır.

PSİKOLOJİ RAPORU

Uzman Chul Kyung “Vigil” Hwa çalkantılı bir çocukluk geçirmiş. Çocukluğunun büyük bir kısmını unutmuş, hatırladıkları ise onun için oldukça kıymetli. Görevimin onun geçmişini parçalara ayırmak ve onun rahatını bozacak olayları ayıklamak olmadığı, ama bana ihtiyacı olması hâlinde gerek ona, gerek diğer tüm operatörlere yardımcı olacağım konusunda onu temin ettim. Görevimin uyumlu bir ekip oluşturmak olduğunu, herkesin bir şekilde ekibe uyduğunu ve parçaları birleştirmenin benim görevim olduğunu izah ettim. […]

Anonimliğin korunması Hwa'nın yaptığı her şeyin itici gücü. Sohbetlerimizi kayıt altına almamdan ve telefonumdaki bir bildirimin buluşma saatimizi açığa çıkarmasından rahatsız. Sosyal durumlarda da aynı derecede endişeli. Güçlü bir benlik algısı mı var, yoksa benlik algısı hiç mi yok anlamak güç. Bariz olan bir şey varsa o da Hwa’nın kimseyi kendi alanına almadığı, bu da sıklıkla kendi düşüncelerine tutsak olduğu anlamına geliyor. […]

Onun, o an içerisinde, kendisinin kim olduğuna dair kafasında açık bir resim oluşturmasını istedim. Kendini yalnızca seçkin bir operatör ya da ailesini kaybetmiş küçük bir çocuk olarak görmemesini istedim. Bu yüzden, Cumartesi sabahı çizgi filmlerini sevip sevmediğini sorduğumda nereye varmayı çalıştığımı anlamamış olabilir sanırım.

Sessizce düşünceye dalmaktan serbest çağrışıma uzanan bir dizi sıradan beğenme ve beğenmeme serisi yaptık. Pek rahat hissetmiyordu ama bana takılmayı ihmal etmedi. Kendini biraz daha serbest bıraktıkça bazı cevapları kendini ele verdi. Kahvaltılık gevrekleri hakkında konuşmaktan ve bisiklet sürmeyi bilmemesinden yola çıktığımız sohbetimizde bir anı ile bağ kurmayı başarabildi. Sıcak çorba kokusunun nasıl aklında canlı bir görüntü oluşturduğunu tanımladı. Annesi olduğunu tahmin ettiği bir kadın, gülümsüyor ve ona bir kase uzatıyor. Yüzü yumuşadı, bir anlığına kendini evinde hissetti. […]

Hwa’yı bu ilişkilendirme egzersizlerine gün boyunca devam etmeye teşvik ettim. Rainbow’un çeşitli mensuplarının onunla iletişim kurduğunu biliyorum, onlara saygı duyduğuna dair belirtiler olsa da, henüz aşmaya hazır olmayabileceği bazı bariyerler var.

-- Dr. Harishva “Harry” Pandey, Rainbow Yöneticisi