Susanoo zabijający Yamata-no-Orochi (Toyohara Chikanobu, domena publiczna)
Jednym z celów naszych materiałów społecznościowych jest związanie graczy z For Honor za pomocą licznych elementów historycznych, z których gra czerpie inspirację. W artykułach serii „Historia oręża” poznamy legendarną broń, która zapisała się na kartach historii bądź zyskała status mityczny, inspirując w ten sposób twórców gry podczas tworzenia uzbrojenia Rycerzy, Wikingów oraz Samurajów w For Honor.
Większość broni opisywanej w tej serii łączy w swej legendzie elementy historyczne z fikcyjnymi. W przypadku tajemniczego japońskiego miecza Kusanagi granica między fantazją a światem rzeczywistym zaciera się jednak nawet jeszcze bardziej. Jeśli wierzyć bowiem legendzie, Susanoo, bóg morza i burz, musiał stoczyć walkę z ośmiogłowym wężem zwanym Yamata-no-Orochi (zgadliście, orochi to po japońsku wąż), który nękał pewną rodzinę. Po wymyśleniu skomplikowanego planu na odcięcie wszystkich głów węża bóg pokonał wreszcie potwora i przystąpił do pozbawiania go ogonów. W czwartym z nich odkrył piękny miecz, który podarował swojej siostrze, Amaterasu, bogini słońca. Oręż ten odegrał później ważną rolę w kształtowaniu japońskich tradycji.
Miecz przez kolejne lata przekazywany był z cesarza na cesarza, aż wreszcie trafił w ręce Yamato Takeru, syna legendarnego, żyjącego podobno około 100 roku naszej ery władcy Keiko. Podczas wyprawy łowieckiej został on zaatakowany przez rywala, który rozpalił wokół niego ogień. Miecz Takeru okazał się jednak na tyle ostry, że ściął on nim całą otaczającą go płonącą trawę. Książę odkrył następnie, iż ruchy broni pozwalają kontrolować kierunek wiatru i wykorzystał tę magiczną moc, by skierować ogień na rywala oraz jego armię, zwyciężając w ten sposób w walce. To wówczas nadał też mieczowi jego obecną nazwę, Kusanagi-no-Tsurugi, co oznacza „Miecz-Trawosiecz”.
*Pomnik Yamato Takeru z mieczem Kusanagi (domena publiczna)*
Kolejne historie o mieczu pochodzą z roku 688, a granica historii i fikcji zaciera się w nich jeszcze bardziej – został on bowiem oskarżony wtedy o spowodowanie śmierci cesarza Temmu, który zmarł na tajemnicza chorobę. Oręż został w efekcie usunięty z cesarskiego pałacu i zabrany do chramu Atsuta w Nagoi, gdzie uważa się go za jeden z trzech świętych skarbów Japonii wraz z Yata-no-Kagami (lustrem) oraz Yasakani-no-Magatamą (klejnotem). Po dziś dzień te święte przedmioty wykorzystywane są podczas prywatnych ceremonii intronizacyjnych cesarzy. Publice jednak nigdy nie pozwolono ich zobaczyć.
*Artystyczna wizja trzech świętych skarbów Japonii: Kusanagi, klejnot i lustro (domena publiczna)*
Ze względu na mitologiczne aspekty miecza istnieje niewiele informacji o jego wyglądzie i stylu. Nie wiemy również, kto był jego twórcą. Szintoistyczny kapłan Matsuoka Masanao, któremu udało się kiedyś w okresie Edo (1603–1868) zobaczyć miecz, twierdził, iż ma on około 82 cm długości, jego ostrze wygląda jak liść tataraku, a pośrodku od rękojeści biegnie osiemnastocentymetrowe zgrubienie o wyglądzie rybiego kręgosłupa. Oręż miał mieć biały, metaliczny kolor i nawet wówczas wydawać się być w dobrym stanie. Trzymano go podobno w kamiennym schowku ukrytym w drewnianym pudle, wewnątrz którego znajdował się dodatkowo wydrążony pień drzewa kamforowego pełniący rolę kolejnego pojemnika. Miecz umieszczony był na jego wierzchu. Poza tym opisem niewiele wiadomo o wyglądzie broni.
*Chram Atsuta w Nagoi, gdzie znajduje się Kusanagi (źródło: the.Firebottle w serwisie Flickr)*
W tym momencie zaczynają się już pojawiać się sprzeczne informacje dotyczące miecza: niektórzy sądzą, że oryginał przepadł w morzu w XII wieku podczas bitwy w zatoce Dan-no-ura, morskiego starcia między dwoma największymi klanami Japonii: Minamoto oraz Taira. Żołnierz tego drugiego rodu miał wtedy rzucić broń do wody, by uniemożliwić przeciwnikom jej zdobycie. Jeśli rzeczywiście tak się stało i miecz zaginął wówczas na zawsze, Kusanagi znajdujący się w chramie Atsuta stanowi jedynie kopię. Według innej wersji oryginał został jednak wyłowiony z wody i to właśnie on znajduje się w świątyni.
Jeśli chodzi o współczesność, miecz został przekazany obecnemu cesarzowi Japonii, Akihito, podczas ceremonii intronizacji w 1989 roku, pozostał jednak zasłonięty i nie ujrzał światła dziennego. Później prawdopodobnie nie był już używany. Do chramu Atsuta wybrała się też ekipa telewizyjna w celu stworzenia nagrania przedstawiającego miecz, została jednak odesłana przez kapłanów.
Niezależnie od tego, czy Kusanagi jest prawdziwy, czy nie, odegrał do dziś olbrzymią rolę w kształtowaniu japońskiej mitologii. Odniesienia do miecza pojawiają się w licznych grach wideo, anime (takich jak Naruto) czy filmach, nie wspominając już o tym, że protagonistka arcydzieła Masamune Shirowa, Ghost in the Shell, otrzymała nawet po nim nazwisko.
Więcej artykułów z cyklu „Historia oręża”
Historia oręża 1: rycerski Durendal
Historia oręża 2: wikiński Ulfberht
Historia oręża 3: samurajski Honjo Masamune
